خدمات بالانس روتور فلکسیبل

این مقدار مطابق استاندارد
ISO1940-1
ISO21940-1
محاسبه می شود که تابعی از مشخصات روتور (شعاع بالانس، وزن و دور روتور) و کیفیت مورد نیاز (گرید کیفیت بالانس) است.
توسط فایل اکسل زیر، میتوانید با وارد کردن مشخصات روتور، مقدار نابالانسی مجاز باقیمانده را مطابق استاندارد ISO1940 بصورت آنلاین مشاهده نمایید.

بعنوان مثال، با فرض کیفیت بالانس متوسط و معمول فن ها یعنی G6.3:
نابالانسی مجاز یک فن ۳۰۰۰ دور با وزن روتور ۲۰ کیلوگرم و شعاع ۰.۵ متر، حدود ۰.۸ گرم است.
و یا نابالانسی مجاز یک فن ۹۰۰ دور، با وزن روتور ۲۰ کیلوگرم و شعاع ۱متر، حدود ۱.۳ گرم است.

پایش صنعت کویر، دقیق ترین تجهیزات و نیروهای ماهر را برای دقیق ترین پروژه های بالانس دینامیک (بالانس درمحل) در اختیار شما قرار می دهد.

بخش ۳۱ از استاندارد ISO21940 (حساسیت ماشین به نابالانسی)

در سال ۱۹۹۶، استاندارد ۱۰۸۱۴ با هدف بیان روشهایی برای تعیین حساسیت ارتعاش ماشین آلات به نابالانسی و ارائه دستورالعمل های ارزیابی آن و ارائه توصیه هایی در مورد چگونگی اعمال مقادیر حساسیت عددی در برخی موارد خاص ارائه شد.
در سال ۲۰۱۳ استاندارد مذکور منسوخ شده و قسمت ۳۱ استاندارد ۲۱۹۴۰ جایگزین آن شد.

متن زیر ترجمه مقدمه این استاندارد است:
ISO 21940-31:2013- Introduction

درصورتیکه سایر منابع ارتعاشی وجود نداشته باشند، “بالانس هنگام ساخت روتور” معمولا برای رسیدن به مقدار ارتعاش قابل قبول در هنگام کار کافی است. با این وجود برخی ماشین آلات در هنگام راه اندازی(کامیشنینگ) و یا بعد از راه اندازی و یا بصورت گاه به گاه و یا حتی بصورت مکرر نیاز به “بالانس در محل” پیدا می کنند.

اگر در هنگام راه اندازی، دامنه ارتعاشات راضی کننده نباشد، دلیل این امر ممکن است بالانس ناکافی یا خطاهای نصب باشد. دلیل مهم دیگر این است که یک ماشین مونتاژ شده ممکن است حتی به مقدار کم نابالانسی باقیمانده در حد تلرانس بالانس نرمال، حساس باشد.

اگر دامنه ارتعاش رضایت بخش نباشد، بالانس در محل، اولین اقدام معمول برای کاهش ارتعاش است.
اگر دامنه ارتعاش بالا بتواند توسط مقادیر جرم اصلاحی نسبتا کوچک، کاهش یابد، حساسیت بالایی نسبت به نابالانسی نشان داده است. این حساسیت می تواند بدلیل میرایی کم سیستم و نزدیک بودن سرعت کاری به سرعت رزونانس اتفاق بیافتد.
یک “ماشین حساس به نابالانسی” که مستعد تغییر نابالانسی است، ممکن است بطور منظم نیاز به بالانس در محل پیدا کند. این نابالانسی ممکن است مثلا بدلیل تغییرات سایش، دما، جرم، سختی و میرایی در هنگام کار ایجاد شود.
در صورت ثابت بودن نابالانسی و سایر شرایط ماشین، بالانس در محل بصورت گاه به گاه، میتواند کافی باشد در غیر اینصورت برای بدست آمدن دامنه ارتعاش مجاز، ممکن است نیاز به تغییر ماشین شود تا سرعت رزونانس، میرایی و سایر پارامترها را تعییر دهیم. بنابراین نیاز داریم تا مقدار حساسیت ماشین به نابالانسی را درنظر بگیریم.

تکرارپذیری حساسیت نابالانسی ماشین به چندین عامل بستگی دارد و میتواند در حین کارکرد تغییر کند.
برخی ماشین آلات حرارتی، مخصوصا آنهایی که یاتاقان ژورنال دارند، دارای ویژگی های ارتعاشی معینی هستند که در شرایط کاری خاص متفاوت هستند. (بعنوان مثال در یک توربین فشار و دما و ورود جزئی بخار، دمای روغن)
برای موتورهای الکتریکی، پارامترهای دیگری نظیر جریان تحریک، ممکن است روی رفتار ارتعاشی اثر بگذارد.
بطور کلی ویژگی های ارتعاشی ماشین ها از ویژگی های طراحی ماشین نظیر کوپلینگ روتور، شرایط تکیه گاه و فونداسیون، اثر می پذیرد.
باید توجه داشت که شرایط تکیه گاهی روتور، ممکن است با زمان تغییر کند (بعنوان مثال سایش و ترک)

این قسمت از استاندارد ۲۱۹۴۰ فقط مربوط به ارتعاش یک پیک در دور(۱X) که ناشی از نابالانسی است، مرتبط می شود. البته باید بدانیم که ارتعاش یک پیک در دور (۱X)، فقط ناشی از نابالانسی نیست.